As de cantar
Que ch' ei de dar zonchos;
As de cantar
Que ch' ei de dar moitos.
Que ch' ei de dar zonchos;
As de cantar
Que ch' ei de dar moitos.
I.
«As de cantar
Meniña gaiteira,
As de cantar
Que me morro de pena
Canta meniña
Na veira da fonte,
Canta dareiche
Boliños do pote.
Canta meniña
Con brando compas,
Dareich' unha proya
Da pedra do lar.
Papiñas con leite
Tamén che darei,
Sopiñas con viño,
Torrexas con mel.
Patacas asadas
Con sal é vinagre,
Que saben á noces,
¡Que ricas que saben!
¡Que feira, rapaza,
Si cantas faremos!...
Festiña por fora,
Festiña por dentro.
Canta si queres,
Rapaza do demo,
Canta si queres,
Dareich' un mantelo.
Canta si queres
Na lengua qu' eu falo,
Dareich' un mantelo.
Dareich' un refaixo.
Có son da gaitiña,
Có son da pandeira,
Che pido que cantes
Rapaza morena.
Có son da gaitiña,
Có son do tambor,
Che pido que cantes
Meniña por Dios."
«As de cantar
Meniña gaiteira,
As de cantar
Que me morro de pena
Canta meniña
Na veira da fonte,
Canta dareiche
Boliños do pote.
Canta meniña
Con brando compas,
Dareich' unha proya
Da pedra do lar.
Papiñas con leite
Tamén che darei,
Sopiñas con viño,
Torrexas con mel.
Patacas asadas
Con sal é vinagre,
Que saben á noces,
¡Que ricas que saben!
¡Que feira, rapaza,
Si cantas faremos!...
Festiña por fora,
Festiña por dentro.
Canta si queres,
Rapaza do demo,
Canta si queres,
Dareich' un mantelo.
Canta si queres
Na lengua qu' eu falo,
Dareich' un mantelo.
Dareich' un refaixo.
Có son da gaitiña,
Có son da pandeira,
Che pido que cantes
Rapaza morena.
Có son da gaitiña,
Có son do tambor,
Che pido que cantes
Meniña por Dios."
II.
Asi mó pediron
Na veira do mar,
A ó pé das ondiñas
Que veñen e van.
Asi mó pediron
Na veira do rio
Que corr' antr' as erbas
Do campo frorido.
Cantaban os grilos,
Os galos cantaban,
O vento antr' as follas
Runxindo pasaba.
Campaban os prados,
Manaban as fontes,
Antr' erbas e viñas
Figueiras e robres.
Tocaban as gaitas
O son das pandeiras,
Bailaban os mozos
Cás mozas modestas.
Que cofias tan brancas!
Que panos con freco!...
Que dengues de grana!
Que sintas! que adresos!
Que ricos mandiles,
Que verdes refaixos...
Que feitos xustillos
De cór colorado!
Asi mó pediron
Na veira do mar,
A ó pé das ondiñas
Que veñen e van.
Asi mó pediron
Na veira do rio
Que corr' antr' as erbas
Do campo frorido.
Cantaban os grilos,
Os galos cantaban,
O vento antr' as follas
Runxindo pasaba.
Campaban os prados,
Manaban as fontes,
Antr' erbas e viñas
Figueiras e robres.
Tocaban as gaitas
O son das pandeiras,
Bailaban os mozos
Cás mozas modestas.
Que cofias tan brancas!
Que panos con freco!...
Que dengues de grana!
Que sintas! que adresos!
Que ricos mandiles,
Que verdes refaixos...
Que feitos xustillos
De cór colorado!
TERRA DA FRATERNIDADE
em cada esquina
há
um amigo
em cada olhar
igual
assim semelhante
assim sendo´vivo
e
brilhante
sonha amigo - sonha
e segue a cantar
que o
mundo que sonhas e vives
assim se pode
ouvir
viver
e
partilhar
Tan vivos colores
A vista trubaban,
De velos tan vareos
O sol se folgaba.
De velos bulindo
Por montes e veigas,
Coidou qu' eran rosas
Garridas e frescas.
A vista trubaban,
De velos tan vareos
O sol se folgaba.
De velos bulindo
Por montes e veigas,
Coidou qu' eran rosas
Garridas e frescas.
da
flor
de
"azahar"
rima
nada se diz
assim se transcreve
a gente que
o
diz
mais
simples e mais prezada
jardim de laranjeiras
das
doiradas laranjas
(as coroas vivas
as verdadeiras nos resguardam
assim nos avisam´qual brisas
que
somos e sentimos e respiramos
as
mais vivas flores que em nós - e connosco - (levamos) honramos
de
senhoras e vidas
inteiras
essas que em nós
ainda
UMA
ROSA
que assim se faz
fermosa e viva
entre nós FLOR MAIS ANTIGA
assim nos avisa e se apressa
a dizer
a salvaguardar
a saber bem velar
maçãs doiradas
assim procuradas
entre terras
"d'além mar"
assim encontradas ónde tu as podias achar
guerras clamorosos´pelas rosas
pelas doiradas frutas
entre as coroas que nem eram
nem se esmeram
a essas desgravamos
e deixamos
A
flor
do
CRAVO
a
flor
ANTES DE TI
essa que avisa
o
menino e a menina´
que
vem
"inverno" e que assim os @BRIGA
Nas nossas terras
as gentes
mais "fermosas"
assim sabem
e
são
quais
perguntas
vivas
àssim
sabedoras
(sempre -vivas)
P.S
Por Sentir
es
que assim
soubes
te
assim sabes
e
amor
te
preste
VEM
e
PARTILHA
o PÃO
eu dou
canto
(cigarra não sou)
e
tu
dás-me
a
tua
a
nossa
a
mesma
linha
d@
flor
"fermosa"
canção de cor
coragem maior
quando sabemos que nos vemos assim nos refazemos
ao
sentir que nos afastamos - assim somos de novo
NO PEITO
UM
AMOR´PERFEITO
ASSIM JAZIA
ÉNTRE MÃOS
QUE
SUSTIVERAM E CANTARAM
FALARAM
D@
VIDA
ROSA
LIA
LIA
A
ROSA
(cantar cantei- quando apenas
assim
´me achei
soia
xa non estaba
pero libre
asiviva
cantaba)
Sem comentários:
Enviar um comentário